Wiele się mówi o indywidualnym podejściu do uczniów – tak aby wyłapać ich mocne strony, które warto rozwijać, ale też dostrzegać słabości i nad nimi pracować, aby nie zaważyły na edukacyjnej przyszłości ucznia. Egzaminy trzeba przecież zdać nie tylko z ulubionych przedmiotów. Jestem nauczycielem geografii w gimnazjum i mam w jednej z klas 27 osób. 3 osoby wykazują wybitne zdolności i zainteresowanie przedmiotem, ale dla zdecydowanej większości priorytetem jest „przetrwać” zajęcia bez większego zaangażowania. W jaki sposób pracować z uczniami, którzy chcą, tak aby z jednej strony nie zawyżać poziomu, a z drugiej, żeby te 3 osoby się nie nudziły? Modyfikuję zadania domowe dla osób chętnych, które chcą więcej, ale jak to powinno działać w czasie lekcji? Poproszę o jakieś dobre rady, które pozwolą mi pracować jednocześnie z grupą zaangażowanych i z tymi, którzy nie wykazują zainteresowania. Bo nie chcę udawać, że grupa jest jednorodna – to albo zabije chęci u wspomnianej trójki, albo sprawi, że mniej zdolni w temacie sobie nie poradzą i zniechęcą jeszcze bardziej.
Uczniowie również w czasie lekcji mogą i nawet powinny dostawać zadania dostosowane poziomem trudności do swoich potrzeb i możliwości. Jeśli realizowany program przewiduje tematy podstawowe, potrzebne uczniom słabszym i mniej zainteresowanym, które będą nudne dla tych najzdolniejszych i najbardziej zainteresowanych przedmiotem uczniów (jako im znane), można i warto, albo tym najzdolniejszym w tym samym czasie dać do wykonania inne, bardziej ambitne zadania, albo też wykorzystać ich zainteresowania z pożytkiem dla innych, zadając im wcześniej przygotowanie jakiegoś referatu, prezentacji czy innej aktywności (zależnie od konkretnego tematu), dającej im możliwość rozwinąć zainteresowania oraz podzielić się swoją wiedzą i zainteresowaniami z innymi uczniami, a także jednocześnie też zasłużyć na wysoką ocenę. Można zachęcać uczniów również do wzajemnej pomocy w nauce, dając im zadania grupowe, wymagające współpracy i dzielenia się zadaniami, ale w grupach łącząc odpowiednio uczniów słabszych z lepszymi.
Katarzyna Hall
prawną lub dokumentację. Bezpłatnie.
|
|
Porady co do różnicowania poziomu zadań, do poziomu uczniów, mogą się sprawdzić, albo nie. Moja córka, kończąca jako jedna z ostatnich 8-letnią szkołę podstawową, pytała mnie, mamusiu dlaczego mi się wydaje, że jak choć troszkę mi się cos nie uda - to inni się cieszą. Ona była b. wrażliwa i nieśmiała i nie czuła się z tym dobrze i dopiero w wybranej przez siebie szkole średniej - Liceum Hoffmanowej w klasie matematyczno-biologicznej, wśród intelektualnie równych sobie naprawdę rozkwitła, a na swoją ukochana biologio - kierunek Embriologia , zdała jako 2 (jeśli chodzi o wyniki) z 1200 zdających, a teraz za chwilę broni doktoratu i pracuje w Jastrzębcu za 1700 zł, choć robi to co lubina niezłym europejskim poziomie. No cóż za marzenia płaci się zwykle wysoką cenę i tak sobie myślę, że być może jej koledzy i koleżanki wykonują znacznie prostszą pracę za znacznie lepsze pieniążki, a także nie mają też tyle dylematów ile ona ma, ale też wartości , którymi ona kieruje się w życiu są o wiele ważniejsze, dla rozwoju społecznego, bo każdy z nas jest inny i zamiast zmieniać wszystkich w imię "polepszania świata, ludzi i relacji",. może czasem jest stworzyć dobry klimat dla współistnienia różorodności , i pomocy ludziom w odszukiwaniu w sobie samym tego, co jest w nim najlepsze, a nie dążenie do tego, aby wpychać im na siłę naszą wizję szczęścia, która może po prostu może okazać się całkiem nie trafiona w tym konkretnym przypadku. Jestem natomiast z niej b. dumna, że nie idzie na łatwiznę, nie goni za mamoną, prowadząc godne i niezależne, choć stosunkowo skromne życie. Wydaje mi się, że pewne rzeczy na tym świecie zostały poustawiane przez kogoś o wiele mądrzejszego od nas i niekoniecznie musimy wszystko wokół zmieniać. |
